دخترم عشق من

نفسم  میخواستم برات خاطراتت رو بنویسم هر چی فکر کردم دیدم وای چقدر تکراریه همش برو مهد و برگرد خونه و ناهار و استراحت و تدارک شام وناهار فردا و تماشای تلوزیون و بعد خواب و هر چند وقتی هم مهمونی امدن و رفتن به مهمونی همین . دیدم خیلی دچار روزمرگی شدیم  وقتی هم که خاطرات بقیه دوستان رو هم میخوندم دیدم اونا هم با کمی زیاد و کم تقریبا همین برنامه رو دارند و جالب تر اینکه ما ادما وقتی که مرحله ای رو میگذرونیم دلمون رو خوش میکنیم که مرحله بعد حتما بهتر و راحت تره در صورتی که سختیهای زندگی تو هر مرحله ای وجود داره . بعد با خودم گفتم اره زندگی همینه هر کسی برای خودش دنیایی داره همین امدنا و رفتنا همین کارای معمولی خونه ...